Professionele hulpverlening

Je ervaart een verminderde (smaak- en) reukzin of ruikt helemaal niets meer. Op een gegeven moment merk je dat het niet meer kunnen ruiken (en proeven) niet meer voorbijgaat. Je verliest een van je zintuigen. Bepaalde periodes of gebeurtenissen in je leven maken dat je eventuele gevoelens van verdriet of kwaadheid omtrent dit verlies (opnieuw) zal beleven en dat is ook heel normaal. Het rouwen om dit verlies is niets wat op een bepaald moment 'over' moet zijn. Denk maar aan hoe je vroeger steeds in het begin van de lente kon genieten van de geur van de bloemen. Wanneer het begin van de lente terug aanbreekt word je geconfronteerd met het feit dat je nu niets meer ruikt en geraak je daardoor geëmotioneerd. Het verlies zal samen met jou verder leven, daarom wordt dit ook wel 'levend verlies' genoemd. Het verliezen van een van je zintuigen kan heel oneerlijk aanvoelen: 'Waarom overkomt mij dit nu net?'. Het kan je kwaad maken en je frustreren, maar het is de kunst om je ermee te gaan verzoenen om zo kwaliteitsvol verder te leven. Dit aanvaarden vraagt veel van jouw lichaam en geest, het is echte rouwarbeid, maar je staat er niet alleen voor!¹

Er is op heden een heel georganiseerd hulpverleningslandschap dat gespecialiseerd is in het begrijpen van de gedachten, gevoelens en gedrag van de mens en het bijstaan van mensen die hiermee worstelen. Ieder heeft hierin zijn specialisaties en methodieken vanuit verschillende uitgangspunten. Klik op de verschillende beroepen en ontdek wie ze zijn en wat ze doen. Op die manier kan jij zelf bepalen welk van die specialisten het beste tegemoet komt aan jouw noden.